In 2011 deed de Hoge Raad in de Knooble-zaak de uitspraak deed dat (in het kort) NEN-normen niet algemeen verbindend zijn en dus niet formeel gepubliceerd behoeven te worden. Lees “niet gratis beschikbaar te stellen”. Daar was het immers om te doen. Het is daarna een tijdje rustig geweest, maar de afgelopen tijd duiken met enige regelmaat weer verhalen op over NEN-normen en de kosten van NEN-normen. Zoals recent in Tijdschrift voor Bouwrecht, nr. 3 (Mr. A.M. van Rijsewijk en mr. R.C.V. Mans, NEN-normen Bouwbesluit moeten gratis en openbaar zijn) waar wordt gepleit voor gratis normen.
Op Bouwdossier.nl een blog over de relatie NEN-normen en kwaliteitsborging. De auteur start met de opmerking “Je kunt niet aan het Bouwbesluit voldoen zonder deze normen”, dat wat de rechter nu juist betwist. Verderop in de blog vraagt de auteur zich af hoe dat onder de Wet kwaliteitsborging gaat uitwerken. Gaan NEN-normen dan door de Toelatingsorganisatie ‘verplicht’ worden? En moet iedere kwaliteitsborger straks een setje normen onder de arm meenemen? Ik zou me ook kunnen voorstellen dat het juist de andere kant op gaat: de kwaliteitsborger tekent voor de oplossing, de geleverde prestatie is voldoende. Zonder exact alles via de normen na te rekenen. Ook omdat de ontwerper de norm en waarschijnlijk al naast heeft gehad.
De discussie die in de blog op bouwdossier.nl wordt gestart gaat verder dan alleen NEN-normen. Ook van bestaande kwaliteitsverklaringen en andere ‘standaarddocumenten’ kan je je afvragen in hoeverre private partijen zich hieraan gebonden voelen. Nu houden gemeente vaak vast aan normen en zijn ze gehouden aan erkende kwaliteitsverklaringen. Of private partijen het met auteur eens zijn dat je zonder normen niet aan de regels kan voldoen zullen de eerste instrumenten uitwijzen…
Dhr. Van Egmond heeft hier een zeer interessante kijk op de zaak. Ik heb het blog nogmaals doorgelezen en ik zie het ook liever”de andere kant op gaan” zoals dhr. Van Egmond voorstelt.